Het tegenovergestelde van harām is halāl (حلال), dat verwijst naar alles wat volgens de sharia is toegestaan. Het adjectief harām is te onderscheiden van het Arabische zelfstandig naamwoord Haram, dat verwijst naar een heilige wijk.
De term “verboden” wordt in de Koran al gebruikt voor de term harām. Zo worden de mensen in Soera 16:116 verzocht niet met een valse tong te beweren dat het ene ding toegestaan (halāl) is en het andere verboden (harām). Volgens de islamitische visie begaat een moslim een zonde door een handeling te verrichten die in de Koran of in de rechtsleer als harām wordt aangemerkt. In deze zin is harām te onderscheiden van het bijvoeglijk naamwoord “mamnu” ممنوع / mamnūʿ, dat datgene aanduidt wat volgens de wereldlijke wet verboden is.
Harām is de laatste van de vijf categorieën menselijke handelingen in de islamitische jurisprudentie.
Wat is “Makruh”?
De term makruh (Arabisch مكروه, makrūh) wordt in de islam gebruikt om handelingen te beschrijven die volgens de religieuze opinie niet populair zijn en daarom vermeden moeten worden. Volgens de islamitische traditie wordt de moslim niet gestraft voor het plegen van onpopulaire daden, maar wordt hij beloond voor zijn nalatigheid.
Dit is de vierde van de vijf categorieën menselijke handelingen in de islamitische jurisprudentie.
Onder impopulaire handelingen vallen bijvoorbeeld het verspillen van water (bijvoorbeeld tijdens rituele wassingen) en het negeren van populaire of geprefereerde handelingen – zowel tijdens als buiten de religieuze diensten.
In het algemeen wordt overdreven actie als impopulair beschouwd.
Volgens sommige geleerden is roken op zijn minst makruh, terwijl anderen het zelfs als haram bestempelen.
Wat is “blozen”?
Fard (فرض , fard ‘plicht’) ook in het Arabisch فريضة , farīda betekent ‘religieuze plicht’, ‘(goddelijk) decreet’, ‘verordening’. Fard is de som van de religieuze plichten die moslims onvoorwaardelijk moeten vervullen in het rituele leven. Het werkwoord hiervoor is farada of iftarada en komt dienovereenkomstig voor in de betekenis van : “iemand iets opleggen als een (religieuze) plicht”, “voorschrijven”, “verplicht verklaren” zowel in de Koran als in de Hadith.
Wat is de “Sunnah”?
Sunna (arabischسنة ) Pl. sunan (سنن) is een term die in de pre-islamitische tijd verwees naar de gewoonten, gebruiken, waarden en normen van de verschillende Arabische stammen, maar in de loop van de vorming van de islam een religieuze betekenis kreeg door de steno-naam te worden voor de te volgen sunnat an-nabī, de “weg van de Profeet (Hz. Mohammed)”.
In die zin wordt sunnah meestal gebruikt in islamitische jurisprudentie en traditionele studies. De betekenis van deze term heeft in de loop der tijd verschillende veranderingen ondergaan. Het overeenkomstige werkwoord is استنّ سنّ, sanna / istanna “iets voorschrijven, iets introduceren”.